Yeniden Doğuş

İbrahim Golestan'a

tüm varlığım karanlık bir âyettir benim

seni

kendinde tekrarlayarak
yeşermenin ve çiçeklenmenin sonsuz gündoğumuna
götürecek

ben bu âyette senin için ah çektim, ah!
ben bu ayetle

ağaçla ve suyla ve ateşle bütünleştirdim seni

hayat belki
bir kadının her gün filesiyle geçtiği uzun bir caddedir
hayat belki
bir adamın kendini dala astığı iptir
hayat belki
okuldan dönen bir çocuktur
hayat belki

iki sevişme arası rehavetinde yakılan bir sigaradır

ya da
yoldan geçen bir başkasına
şapkasını kaldırarak anlamsız bir gülümseyişle
"günaydın" diyen adamın
şaşkınca karşıya geçişidir

hayat, bakışlarımın
senin gözbebeklerinde
kendini paramparça ettiği

o tutuklu andır belki

ve bakışım kendisini

aydınlığın ve karanlığın idrakiyle
karıştıracağım duygusu içindedir

yalnızlık boyutlarındaki bir odada

tek aşklık kalbim,
kendi mutluluğunun yalın bahanelerine
saksıdaki çiçeklerin güzelce soluşuna

evimizin bahçesine senin diktiğin fidana

ve bir tek pencere için öten kanaryaların şarkısına
bakıyor

ah!

bana düşen budur

bana düşen budur
bana düşen
bir perdenin asılışının benden aldığı gökyüzüdür
bana düşen terk edilmiş merdivenden inmek

ve yalnızlık içinde çürümekte olan bir şeye ulaşmaktır
bana düşen hatıralar bahçesinde hüzünle dolaşmaktır
ve "ellerini seviyorum"
diyen sesin kederinde ölmektir

ellerimi bahçeye dikiyorum

yeşereceğim biliyorum, biliyorum, biliyorum

ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın arasına
yumurtlayacaklar

küpeler takacağım kulaklarıma
kıpkırmızı kirazlardan
ve tırnaklarıma yıldızçiçeği yaprakları yapıştıracağım
çocukları bir zamanlar bana âşık
bir sokak var orada

aynı dağınık saçları, ince boyunları ve sıska bacaklarıyla

o çocuklar,
bir gece rüzgârın alıp götürdüğü
o küçük kızın masum tebessümünü düşünüyorlar hâlâ

bir sokak var

kalbimin
çocukluğumun mahallelerinden çaldığı

zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu

ve bir oylumla gebe bırakmak zamanın kuru çizgisini

bir aynaya misafir gidip dönen

bilinçli imgenin oylumuyla

ve işte böyledir

biri ölür

ve geride kalır biri

hiçbir avcı
çukura dökülen sığ derede
inci avlayamaz

hüzünlü, küçük bir peri tanıyorum ben

okyanusta yaşayan

ve yüreğini ahşap neyinde

usul usul çalan

hüzünlü, küçük bir peri

geceleri bir buseyle ölen

gün ağarırken bir buseyle yeniden doğacak olan...

Furuğ Ferruhzad