Oturduk.
Uzun bir yürüyüşün ardından oturduk, birer
sigara yaktık.
Konuşmaya başlamayı bir süre daha
erteledik.
Sigaralardan birer nefes çekildi.
Dumanın ciğere ulaşmasının ardından
herkesin korktuğu ölüme biraz daha hızlı koşar olduk.
Sessizce savurduk kalan dumanı doğaya.
Doğa bize inat güzel kokuyordu.
Bahardı.
Baharların sonuncusuydu.
Oturmaya devam ettik.
Susmaya da.
Fıss.
Biralar açıldı.
Birer yudum alındı biradan.
Soğuk.
İlk kim söze başlayacaktı?
Her şeyin ilkini beraber yapmaktan
mutluluk duyan bizi tutan bir şey vardı bu sefer.
Bu ilk her şeyin ilki olacaktı.
Sustuk.
Soğuk bir susuş.
İstenmeyen.
Önce ben attım sigarayı.
Başka türlüsü olmayacaktı.
Birinin sigarayı bitirmesi gerekiyordu.
Birinin bu koşuyu yavaşlatması
gerekiyordu.
Bunun farkında olan iki kişiden sadece
biriydi.
Bu yüzden zordu.
Bu yüzden bitirmedi diğeri sigarasını.
Bitirmek bir şeyi, zordu.
Değişim.
Güzeldir.
Halatlarını söküp at.
Güvende olduğun limandan ayrıl
Yelkenlerini rüzgarla doldur
Demişti Mark Twain.
Araştır.
Hayal et.
Keşfet.
Sonrası...
Sonrası iyilik güzellik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder