Bilenler bilir, evimizin balkonunda rembetiko ve renkli ampuller eksik olmaz. Evimizdeki her balkon buluşması mutlaka rembetikoyla başlar, kuliste Müzeyyen Senar hazırlanırken. Yeni bir hayat ve aile kurma çalışmaları nedeniyle bir süredir ihmal ettiğimiz güzel müziklerle dün gece nihayet buluştuk. Anneme doğum günü hediyesi oldu Harbiye'de Haris Alexiou'yu canlı canlı dinlemek. Bize de "renkli ampulleri unutma" mesajı olsun.
Haris Abla'mız yine çok güzeldi. İçi güzel, kendi güzel, sesi güzeldi. Kimine göre arkasındki erkek egemen orkestraya tek bir el hareketiyle hükmedebilen, 'hükümet gibi kadın'dı, kimine göre 1960'ların Heybeliada'sında komşumuz Pope'nin evinden yükselen radyo sesiydi. Güzeldi Haris Abla'mız her zamanki gibi.
Konserin ikinci bölümünde birkaç şarkıyla ona eşlik eden Candan Erçetin'in iki günlük Harbiye yorgunluğu kendini fazlasıyla belli etse de gecenin hoş bir ayrıntısı olarak hatırlanacaktır.
Anneme böyle bir doğum günü hediyesi vermeyi akıl eden Sava Sıpataktikis'e teşekkürü borç bilirim. Sayesinde biz de nasiplendik bu güzellikten. Bir sonraki Haris buluşmasının Atina'da olması dileğiyle.
"Biraz ara ver de kalbimiz dinlensin Harula" diye bir söz okumuştum bir yerlerde. Ara verdi mi? Kalbiniz dinlendi mi?
YanıtlaSilBir konserin efsane olup olmadığı bis sayısından da anlaşılabilir bence.
YanıtlaSilTek bis'le geceyi bitirdi Haris. Haliyle ara da sadece çiş arası oldu. Hakkımızı Atina'ya saklıyoruz karşılıklı olarak.