Meydanı boş bulmak

Epeyce yorulduk. Dün akşam evimin bulunduğu yerin tam karşısındaki büyük boşluk alanda bir grup, denk geldiğim saat 22:00 sularından geceye belki de sabaha kadar arabasının teybini sonuna kadar açmış bangır bangır müzik çalıyor. Bir süre bekledim. Kimseden ses çıkmayınca sesimi duyurmak için önce ıslık çaldım. Duydular. Ses kapanınca biraz kısın diye bağırdım. Ardından olanları tahmin edebilir misiniz bilmiyorum. Galiz küfürler, tehditlere maruz kaldım. Biri "oturduğun yeri gördüm merak etme" diyordu. Diğeri de "gel aşağıya" diye bağırıyordu. Biraz da ben bağırdım karşılığında ama elbette bir sonuç alamadık. Muhtemelen tüm mahalle de "gezi parkı" olaylarının karşısında yer aldığımı düşünmüştür. Keza bu minvalde gruba başka bağıranlar da oldu. Eşimle camları çerçevelerimizi kapatıp bu alana en uzak olan odamıza uyumaya çalışmak üzere gittik.

Yani olmaması gereken budur şu an. Aşağıda bir şey yazıyorum karşılığında bir yorumcu beni terör propagandası ile suçluyor. Evde rahatsız olduğum bir konuda birilerini uyarıyorum, direniş düşmanı yerine koyulabiliyorum.

O kadar yorulmuşum ki, şu yazıyı yazmak bile güç geliyor. Sosyal bir olayda ne akın ne de bokun sahibi tek olamıyor. Bugüne kadar olduğu gibi yine at izi ile it izi birbirine karışıyor. Bu izlerin karışacağını bildiğim hiçbir alanda yer almamışlık beni en sonunda bu işte yakalıyor. Pes demek lazım. Diyorum.