Susmak, anlatıyı kurmanın, çoğu kez de sürdürmenin önkoşuludur. Susulduğu sürece (ve sürede) anlatı içeride biçimlenir, daha derine kök salar, usul usul ama tüm endamıyla dışarı taşacağı ânı bekler. Susmak anlatının estetiğidir...
Susmanın kendi dengesi vardır, hassastır, kırılgandır... Anlatının söze dökülen yanları olduğu kadar suskun yanları da olmalıdır... Susmamak, susamamak bazen anlatıyı bozar, kirletir.
Kimi isimler yalnızca fısıltıyla söylenir, kimi şeyler başkalarıyla paylaşılmaz, kimi zamanlamalar tutmaz, kimi anlatılar susulur...
Yol Durumu, Münir Göle, YKY 2009, s.42
(parantez ve noktalamaların sorumluluğu tarafıma aittir.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder