Konu sahip olmak olduğunda bencillik konusunda sınır tanımıyoruz. Birbirimizi öldürmeye varacak düzeyde bencillikler yapabiliyoruz. Her türlü yola baş vurabiliyoruz. Bir tek, konu cennet olduğunda bencil olmuyoruz. Yani bir eve sahip olmak istemediğimizde kimse bize kızmıyor ama cennete gitmek istemediğimizde büyük tepkiler görüyoruz. Neden her konuda bencil canlılar iken, cennet konusunda paylaşımcı bir karaktere bürünüyoruz? Dünyada sahip olunabilecek her şey için kavga eden, savaş çıkaran canlılar iken cennet konusunda paylaşımcı olmamızın bir sebebi olmalı.
''Bırak ben cehennemde yanayım, sen cennette keyfine bak''
Bu dünyada açlık çeken, yoksulluk çeken, acı çeken insanları umursamazken, neden öldükten sonra eşit olmamız gerektiğini düşünüyorsun? Çünkü inandığın şeyi insanlar var ediyor. Kimse inanmaz, kimse ondan bahsetmezse yok olacak. Çünkü aslında sen de biliyorsun ki o inandığın şeyin varlığı o kadar da kesin değil. Sen inandığın şeyin yok olmasına hiddetleniyorsun. Çünkü inancının etrafındaki insanların var demesinden başka bir kaynağı yok. Seni, senin inancına göre cehennemde yanacak insanları düşünmen değil hiddetlendiren. İnandığın şeyin yok olup gitmesine sinirleniyorsun. Çünkü kimse bahsetmez, kimse adını anmaz ise Allah yok olacak ve sen kendini aptal gibi hissedeceksin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder